Rozdział 6

*Martina-kolejny dzień*

Wstałam rano zmęczona, ale co się dziwić skoro poszłam spać po północy ze strachu nie mogłam zasnąć. Spojrzałam na okno, by zobaczyć dzisiejszą pogodę. Słonecznie i upalnie. Wybrałam krótkie białe spodenki i do tego bluzkę na ramiączka w granatowo-białe paski. Jeszcze czerwone dodatki, i sandałki na koturnie i małą torebeczkę. Zeszłam na dół by zjeść kanapkę.

-Kochanie gotowa na test-zapytała mama.

-Tak, ale się denerwuje. Nie masz czym,kotku.

Jadąc z mamą do szkoły sprawdziłam telefon. Miałam dwie wiadomości.

Dasz radę! Jesteś nauczona-Mechi

Wierzę w ciebie! Na pewno zdasz ten sprawdzian. Powodzenia!(Tylko nie mów dziękuje;) )Całuski!-Jorge

Uśmiechnęłam się do siebie po czym wyłączyłam telefon.

***

Jest! Zdałam na piątkę z biologii i fizyki! Jest godzina 9.40 i mama wiezie mnie na plan. Fajnie, przynajmniej dziś wyjdę ze wszystkimi.

-Miłego dnia mama-powiedziałam do niej.

-Nawzajem kochanie. Aha  i proszę. Twoje ulubione-mama podała mi ciasteczka z kawałkami czekolady. Mmm…Podziękowałam jej i wyszłam. W holu czekała na mnie Mercedes i Jorge.

-Gratulacje krzyknęli oboje gdy mnie zobaczyli.

-Dziękuje-zaśmiałam się.-Zdałam na 5.

Mechi mocno mnie do siebie przytuliła, a Jorge podniósł okręcił. Podniósł jeszcze Lambre i nas dwie okręcił. Po drodze dałam im po ciasteczku umawiając się, że po planie idziemy w trójkę na lody.

*4 dni później*

Minęły już pięć dni odkąd jestem zastraszana sms-ami. A wszystkie dotyczą Jorge. Mam już dość, że muszę to wszystko mieścić w sobie. Z Jorgem oddaliliśmy się od siebie. Gdy on mnie przytula, dostaje sms-a i trzymam go na dystans. Ja tak nie chcę!Ubrana w szare getry, czerwoną bluzkę na krótki rękaw czekam w garderobie na Mechi. Słyszałam jej śmiech za drzwi. Z kimś rozmawia.

Dziś nakręcacie teledysk do „Te creo”! Raczej uważaj. Ja będę wszystko widziała! I pamiętaj, Jorge będzie mój! Uważaj lepiej na swoje życie. Nie stosujesz się do moich poleceń to cierp!

Przerażona upuściłam trzymający w rękach kubek z gorącą herbatą na podłogę. Jedynie co zauważyłam to Jorge i Mercedes wpadających do pomieszczenia…Skuliłam się. Głowę schowałam w dłoniach, które oparłam na kolanach. Telefon leżał na stoliczku przede mną. Nie wytrzymałam tego i zaszlochałam.

-Tini ci się dzieje-wyszeptała przerażona Mercedes tuląca się do mnie. Ja niestety nie mogłam się wysłowić. Byłam przerażona. To było straszne.

-Martina błagam-prosił Jorge. W końcu przytulił mnie mocno do siebie, pocałował w policzek i uspokajał.

Po kilku minutach mogłam już mówić „spokojnie”.

-Od pięciu dni dostaje sms-y…Z pogróżkami. Boje się-powiedziałam. Włączyłam im telefon i pokazywałam im te wiadomości, na końcu te ostatnie.

*Jorge*

Ten numer był mi jakiś znany. Mercedes poszła z Tini do łazienki ją „ogarnąć”. Ja wyjąłem swoją komórkę i sprawdziłem numer. Zszokowało mnie to co zobaczyłem. Ten numer należał on do….

Jak myślicie do kogo może należeć ten numer?