Rozdział 4

*Jorge*

Wróciłem do pustego domu. Tak mieszkam sam, a Stephi przychodzi czasami na nockę.  Wszedłem do kuchni i otworzyłem lodówkę. Zrobiłem sobie kanapki z dżemem i poszedłem do salonu oglądnąć film w telewizji. Postanowiłem zadzwonić do Tini.

Pierwszy sygnał…Drugi sygnał….Trzeci sygnał…Czwar….

-Halo-zapytała dziewczyna swoim anielskim głosem. Zaraz! Co?

-Hej Tini. Nie obudziłem cię?

-Nie, nie-zaśmiała się.-Powtarzam materiał z biologii, bo za dwa dni mam sprawdzian-powiedziała.

-Może ci pomóc-zapytałem.

-Nie, nie trzeba, ale dziękuje Jorge.

-Martina, jak się czujesz? No wiesz po tym wydarzeniu na plaży.

-Dobrze. Nic mi nie jest. Nie musisz się martwić-skąd ona wie, że się przejmuje?!

-Przeze mnie o mało co się nie utopiłaś-krzyknąłem.

-Jorge, żyje? Żyję, więc  nie przejmuj się tym. Nadal jesteś dla mnie najlepszym przyjacielem.

-Pomyłka. Najlepszym przyjacielem, przystojnym przyjacielem, utalentowanym przyjacielem, słodkim przyjacielem…

-I baaaardzo skromnym przyjacielem-zaśmiała się do telefonu. Nie wiem, czemu ale jej śmiech wywołał na mojej twarzy „banana”.

-To też-przyznałem jej racje.

-Jorge porozmawiałabym z Tobą dłużej, ale muszę już iść spać, bo będę mieć problemy. Pa

-Pa-pożegnałem się i rozłączyłem,

*Martina-kolejny dzień. W garderobie*

Jest godzina 7.45 , a jestem tu od pół godziny, a nagrywamy o 9.35. Wzięłam łyka swojej herbaty. Mmm…Usiadłam prosto i…Zaczęłam śpiewać „Te creo”

I kiedy się zbliżasz, nie wiem co zrobić

Wiem jestem nieśmiała, zaczynam się bać.

Co się ze mną dzieje? Czy to normalne?

Czy wszystkie dziewczyny czują to samo ?

Tymczasem coś o tobie mówi mi

Tymczasem coś urosło we mnie

Znalazłam odpowiedź na

moją samotność

Teraz wiem, że żyć

to marzyć.

Teraz wiem, że ta ziemia

jest niebem

Kocham cię, kocham cię

Że w twych ramionach

już się nie boję

Kocham cię, kocham cię

Że już tęsknię ta twoimi oczami,

Wierzę ci, wierzę ci

Że też tęsknisz, że zadzwonisz.

Wierzę ci, wierzę ci

Zdziwiłam się, że o tej porze w studiu jest Jorge.

-Cześć co ty tu robisz tak wcześnie-zapytałam.

-Nie chciało mi się samemu w domu. A tobie?

-Nudziło mi się tam-odpowiedziałam i uśmiechnęłam się.

Dodałam nową zakładkę "Kontakt"